Ş: EY!

Üç yaşında yaptı egon özden soyguncuğu!
Anda “kim”sin: İmgeci Ontoloji!
“Özün” dekoderi: Denklem maymuncuğu;
Saklı[x] Bahçe: Simgeci Antoloji!

Zorluğun dikeni çakır,
İçilir uyku: mey!
Rüyanın keyfi hep çakır,
En güzel x’tir: “şey”!

Üflersin/ünlersin N/ey!..
Şey: ya erimli-sulak; ya kıtlıktan-muğlak
“Şey” der dolanır ortalıkta:
Ertelediğin her “rey”.

En çok vakit kazandıran
En esnek şey: “Şey…”
En çok vakit kaybettiren
En laçka şey: “Şey…”

“Şeyler”in tümel tanrısı: Eşya!
Döner X, kalmaz fix,
Şu koltuk ne renk? Şey: Fuşya!
En güzel şeydir X!